p

Το δάσος της Φολόης, η Δίβρη, η Ανδρίτσαινα,το Αντρώνι, η Αγία Αννα,του Λάλα, το Γούμερο ,η Φιγαλεία, η Πηνεία, η Μίνθη και ο Ερύμανθος δεν είναι απλοί τουριστικοί προορισμοί..... Είναι μικρές πατρίδες!!!Η ορεινή Ηλεία είναι μια από τις περιοχές που ο τουρισμός δεν έχει αλλοιώσει. Η ζωή συνεχίζεται σε ορισμένες περιοχές της όπως πριν από 50 χρόνια

Παρασκευή 3 Ιουνίου 2011

ΣΤΕΡΝΟ ΑΝΤΙΟ ΣΤΟΝ ΦΙΛΟ ΓΙΩΡΓΟ ΚΟΣΜΟΠΟΥΛΟ




«Ανοίγω τις εφημερίδες στις κηδείες , να δω μην έχω πεθάνει».συνήθιζε να λέει υπό τύπων αστειότητας  ο εκλεκτός φίλος και ξεχωριστός ως άνθρωπος, ο Γιώργος Κοσμόπουλος . 

Πολίτης του κόσμου, υπηρέτης   της τοπικής αυτοδιοίκησης,  λάτρης της Ολυμπίας, ήταν ένας απ΄ τους λίγους που στην πράξη εφάρμοσε την προτροπή του Ν. Καζαντζάκη για «ταξίδια και ονείρατα». Υπήρξε και ένας από τους ελάχιστους που με την ίδια άνεση μπορούσε να συνδιαλέγεται με κάθε τύπου ανθρώπου. 
  Ξεκίνησε τα πρώτα του παιδικά  βήματα στην Ολυμπία  και αφού διέγραψε «το τόξο μέγιστου κύκλου» στην ζωή, σαν επιστήμονας και σαν ταξιδευτής της γης , επέστρεψε να υπηρετήσει τον τόπο  και από την θέση του δημάρχου.
Και λέω και από την θέση του δημάρχου, γιατί ο Γιώργος Κοσμόπουλος υπηρέτησε την Ολυμπία ως  πρεσβευτής  σε  κάθε γωνιά του πλανήτη  . Η Ολυμπία ήταν η ρίζα και ο ορίζοντας ο κόσμος .
Η πολύπλευρη  προσωπικότητά του, η επιστημονική του κατάρτιση και   η αγάπη του για την Ολυμπία   έκαναν τον Γιώργο Κοσμόπουλο κοινωνό της ολυμπιακής ιδέας .
Από σήμερα και μετά ο συμπατριώτης, ο δημότης,  ο Γιώργος Κοσμόπουλος δεν συμπεριλαμβάνεται στα δημοτολόγια και τα ληξιαρχεία . Το φιλόξενο χώμα της Ολυμπίας τον σκεπάζει με ζέση.  Όμως  ως παρουσία  θα ζει πάντα ανάμεσά μας .
 Ποτέ δεν θα πάψει να «κυκλοφορεί»  ως φίλος στις παρέες όπου όλο και κάτι καλό θα έχουν να θυμηθούν από γεγονότα ή  λόγια που πρωταγωνιστή είχαν τον ίδιο.  
 Φίλε Γιώργη ,
«Ζω εις πείσμα της επιστήμης και της ιστορίας» συνήθιζες  να λες με το καταπληκτικό σου στυλ όταν σε ρωτούσαν για την υγεία σου.
Και ξαφνικά «το πείσμα» ξεθύμανε και  το κενό που αφήνεις είναι δυσαναπλήρωτο.
Είναι βέβαιο ότι είχες πολλά να προσφέρεις ακόμα και στην οικογένειά  σου  αλλά και στην κοινωνία.
Όμως τι να πεις του χάροντα και τι ρέστα να του ζητήσεις .
Αυτός  έχει να κάνει με θνητούς. « Τι ζητάς αθανασία στο μπαλκόνι μου μπροστά;» αναρωτιέται ο ποιητής. Κι  εσύ με την αρχοντική σου παρουσία , την  μαεστρία του λόγου σου και την ευγενική ψυχή σου κατάφερες να μας κερδίσεις μια θέση στην καρδιά μας  και να μείνεις     ΑΘΑΝΑΤΟΣ.

  ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΡΚΟΠΟΥΛΟΣ

Δεν υπάρχουν σχόλια: