Το περιοδικό «Δίβρη» έχει μεγάλη και σπουδαία ιστορία . Αποτέλεσε και φυσικά αποτελεί ένα αξιόλογο πνευματικό πόνημα που ως κυριότερη θεματολογία του έχει την παράδοση , την λαογραφία και την ιστορία της Δίβρης και της Ορεινής Ηλείας . Το πάθος του εκδότη και η αγάπη των αναγνωστών του έπαιξαν καταλυτικό ρόλο στην μακρόχρονη «θητεία» του περιοδικού .
Παρά τις όποιες διαφορετικές προσεγγίσεις σε διάφορα θέματα με τον εκδότη, θέλω να συμπαραταχθώ με όλους εκείνους που εκφράζουν την αγωνία τους για την συνέχιση του περιοδικού. Τα λόγια και τα εύσημα ίσως είναι περιττά. Ο συσσωρεμένος πνευματικός πλούτος των 33 χρόνων τα λέει όλα!
Και επειδή λίγο- πολύ όλοι μας κάτι έχουμε να θυμηθούμε σε σχέση το περιοδικό , εγώ ξεχωρίζω και κρατώ ότι :
Κατέθεσα το πρώτο μου κείμενο στην δημοσιότητα, μέσω του περιοδικού το 1990, αφιερωμένο στον παππούλη μου Γιώργη Αναστασόπουλο, ενώ πρόσφατα και μέσω του φίλου Ανδρέα Αθανασόπουλου έλαβα μια καταπληκτική ασπρόμαυρη φωτογραφία από πρωτοσέλιδο του περιοδικού όπου εικονίζεται ο κεντρικός δρόμος του χωριού ,γύρω στα 1975, με το σπίτι που μεγάλωσα και δεν υπάρχει πια στην μορφή αυτή.
Θυμάμαι περί το 2000 είχε διοργανωθεί ημερίδα στην Δίβρη στο Δημοτικό Σχολείο, με την συμμετοχή των τότε δημάρχων Παπαηλιού ( Φολόης), Μπουζαλά( Λασιώνος) και Παπανικολόπουλου ( Λαμπείας) , ( στο προεδρείο) .
Τότε είχα προτείνει «την ενίσχυση των περιοδικών «Δίβρη» και «Φολόη». Εξακολουθώ να το ισχυρίζομαι . Εκ πεποιθήσεως δηλώνω ότι είναι αναγκές και χρήσιμες όλες οι φωνές . Είναι θέμα αρχής η υποστήριξη της ελευθεροτυπίας. « Η δημοσίευση είναι η ψυχή της δικαιοσύνης» κατά το γνωστό απόφθεγμα του Ι.Ι.Μάγερ και της ΕΣΗΕΑ.
Μπορεί να υπάρχουν άλλες απόψεις , άλλες γνώμες , άλλες θέσεις για κάθε ζήτημα. «Όπως του κόβει του καθενός» ... που λέει ο λαός . Όμως η οποιαδήποτε μείωση φωνών - πόσο μάλλον βημάτων όπως ενός περιοδικού – είναι μια πολιτιστική οπιστοδρόμιση
Γιώργος Αθ. Μαρκόπουλος
Αγία Άννα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου